Ga ta nan, ga ta nanku!

A can wani gari mai suna Komayya, wanda yake kusa da Dajin Dila na yamma da Koramar Kada, akwai wasu samari uku. Daya ana kiransa Ba-ka-son Asara, na biyunsu kuma Barna, na ukun kuwa Wayo. Kullum ba su da aikin kirki sai shiga gonakin mutane suna tono rogo, karyar dawa, gero ko masara, su kai wani gari su sayar.

Yau da gobe, abu ya ishi mutanen gari, har aka ɓullo da dabarar kama su. Da suka fahimci an kafa doka a garin, sai Wayo ya ba su shawarar su bar yankin su tafi wani gari da ba a san su ba don su nemi abin yi. Sun amince da wannan shawara, suka nufi wani gari, inda suka zauna suna sana’ar neman kuɗi tsawon shekara bakwai, ba sa raba asusu.

Sannu a hankali suka tara kuɗi, har suka cika asusunsu makil. Da suka ga sun tara isasshen kuɗi, sai suka yanke shawarar komawa garinsu lafiya.

Shiga Garin Da Wayo

Ranar da suka kama hanyar komawa gida, Allah ya kai su lafiya. Sai dai kafin su shiga gari, suka tarar da wata tsohuwa tana aikin sabulu. Suka yanke shawarar ba ta ajiyar kuɗinsu, da sharadin cewa ba za ta ba kowa ba sai idan duka ukun sun haɗu.

Tsohuwa ta karɓi kuɗin, ta ajiye musu kamar yadda suka bukata.

Bayan sun shiga gari, sai suka tafi yin wanka. A cikin wankan ne suka tuna ba su da sabulu. Sai suka ce Wayo ya koma wajen tsohuwa ya karɓo.

Da Wayo ya je wurin tsohuwa, sai ya ce mata:

"Ki ba ni, ma'ana kuɗin."

Sai tsohuwa ta rantse cewa ba za ta bayar ba. Wayo ya koma ya sanar da abokansa abin da ta ce. Jin haka, sai suka tafi gaba ɗaya suka ce da ita:

"Ai mu ne muka ce ki ba shi!"

Da ta ji haka daga bakinsu, sai ta ɗauki kuɗi ta ba Wayo.

Dabarar Tsohuwa

Da Wayo ya karɓi kuɗi, sai ya kama hanya, ya tsere! Sai suka tsaya suna jiran dawowarsa. Da suka gaji da jira, suka tambayi tsohuwa:

"Ba ki ba shi sabulun ba ne?"

Tsohuwa ta ce:

"Wane irin zancen banza kuke yi, bayan kun ce in ba shi kuɗi, yanzu kuma kuna tambaya kan sabulu?"

Sai suka fusata suka tafi wurin alkali, suka kai ƙara. Alkali ya tambayi tsohuwa yadda lamarin ya faru. Ta kwashe labari ta gaya masa.

Sai alkali ya yanke hukunci cewa ta nemo musu kuɗinsu cikin kwana uku.

Tsohuwa ta tafi tana kuka, har ta haɗu da wani mutum. Sai ya tambaye ta abin da ke faruwa. Ta kwashe labari ta gaya masa. Sai mutumin ya ce:

"Ai wannan abu mai sauƙi ne!"

Ta ce: "Yaya?"

Sai ya ce:

"Ki koma wurin alkali ki ce kin samo kuɗin, amma sai samarin nan uku sun haɗu kafin ki ba su."

Tsohuwa ta yi godiya. Washegari ta koma wurin alkali, ta ce ta samo kuɗin, amma ba za ta bayar ba sai sun haɗu duka uku.

Alkali ya ce:

"Kina da gaskiya. Ku kuma sai ku samo abokinku ku dawo gaba ɗaya don ku karɓi kuɗinku."

Daga nan kowa ya watse. Samari suka tafi cikin ɓacin rai, ita kuma tsohuwa ta koma da farin ciki.

Ƙarshen Wayo

Shi kuwa Wayo, yana tafiya har rana ta fadi. Ya yanke shawarar bi ta wata gajeriyar hanya da ke ratsawa ta gonakin da suke sata a da. Bai san cewa masu gona suna fakonta ba don yawancin rogonsu sun ɓace.

Yana shiga gonar sai suka auka masa. Yana tsammanin abokansa ne suka gan shi, sai ya zura da gudu. A cikin tserewar, ya jefar da jakar kuɗi, ya bar ta a baya.

Masu gona suka tsinci jakar, suka raba kuɗin tsakaninsu, saboda sun ga sun yi daidai da amfanin gonakin da aka sace musu a baya.

Daga nan suka ce wannan hukuncin Allah ne. Biyu daga cikinsu sun sayi shanun turka, ɗaya kuma ya ƙara gona. Yanzu haka suna can suna cin duniyarsu kurunkus!

Abubuwan Da Labarin Ke Koyarwa

• Ba a cin amana a kwana lafiya.
• Ba da umarni a ɗunkule ba tare da bayani cikakke ba, yakan janyo asara.
• Duk wayonka, akwai wanda ya fi ka wayo.
• Wayo a kan rashin gaskiya wauta ne.
• Dubu ta cika.